AOR 8

Na ruim veertig jaar ging in het begin van 2005 de deur van de Algemene Ontmoetingsruimte (AOR) voorgoed op slot. Door teruglopende bezoekersaantallen en een oplopende schuldenlast was een gezonde exploitatie van het studentencaf√© niet meer mogelijk. Zicht op verbetering was er nauwelijks. Vooral bij ouderejaarsstudenten en alumni van de TU/e maakt de sluiting gevoelens van nostalgie en treurnis los. De AOR was een roemrucht en zeer succesvol studentencafe, dat in 1964 van start ging als een gezamenlijk initiatief van de drie studentenverenigingen. Veel oud-studenten van de TU/e en veel mensen die in de jaren zeventig, tachtig en negentig de middelbare school doorliepen, konden zich ongetwijfeld vinden in de liefdesverklaring die columniste Corrie de Leeuw in het ''Eindhovens Dagblad ''publiceerde over haar AOR. De zinsnede in geen enkel cafe voelde ik me zo thuis als in de AOR zal ook hen op het lijf geschreven zijn. Goedkoop bier, tafelvoetbal en de altijd voorradige en voordelige kroketten waren de ingredi√´nten waarmee de AOR zich in die jaren immens populair maakte. De sfeer was altijd ontspannen, er werd volop gediscussieerd en optredens mondden vaak uit in eenn groot feest. Vooral het bier stroomde dan rijkelijk, feesten kregen met terugwerkende kracht een legendarische dimensie en de cafebazen in de binnenstad waren stinkend jaloers vanwege de vorstelijke omzetten die jaarlijks gedraaid werden. Aan het begin jaren van de jaren negentig stond de AOR landelijk nummer twee op de lijst als het ging om de jaaromzet van het bier van Dommelsch. Ook werd rond die tijd door medewerkers van het studentencafe een cultureel evenement op poten gezet, dat nu jaarlijks nog vele duizenden bezoekers naar het Universiteitsterrein weet te trekken: het festival [[Virus]].  

Na ruim veertig jaar ging in het begin van 2005 de deur van de Algemene Ontmoetingsruimte (AOR) voorgoed op slot. Door teruglopende bezoekersaantallen en een oplopende schuldenlast was een gezonde exploitatie van het studentencaf√© niet meer mogelijk. Zicht op verbetering was er nauwelijks. Vooral bij ouderejaarsstudenten en alumni van de TU/e maakt de sluiting gevoelens van nostalgie en treurnis los. De AOR was een roemrucht en zeer succesvol studentencafe, dat in 1964 van start ging als een gezamenlijk initiatief van de drie studentenverenigingen. Veel oud-studenten van de TU/e en veel mensen die in de jaren zeventig, tachtig en negentig de middelbare school doorliepen, konden zich ongetwijfeld vinden in de liefdesverklaring die columniste Corrie de Leeuw in het ''Eindhovens Dagblad ''publiceerde over haar AOR. De zinsnede in geen enkel cafe voelde ik me zo thuis als in de AOR zal ook hen op het lijf geschreven zijn. Goedkoop bier, tafelvoetbal en de altijd voorradige en voordelige kroketten waren de ingredi√´nten waarmee de AOR zich in die jaren immens populair maakte. De sfeer was altijd ontspannen, er werd volop gediscussieerd en optredens mondden vaak uit in eenn groot feest. Vooral het bier stroomde dan rijkelijk, feesten kregen met terugwerkende kracht een legendarische dimensie en de cafebazen in de binnenstad waren stinkend jaloers vanwege de vorstelijke omzetten die jaarlijks gedraaid werden. Aan het begin jaren van de jaren negentig stond de AOR landelijk nummer twee op de lijst als het ging om de jaaromzet van het bier van Dommelsch. Ook werd rond die tijd door medewerkers van het studentencafe een cultureel evenement op poten gezet, dat nu jaarlijks nog vele duizenden bezoekers naar het Universiteitsterrein weet te trekken: het festival [[Virus]].