Lint J.H. van

Prof.dr. J.H. (Jack) van Lint (*1932 - †2004) was de tiende rector magnificus van de TU/e. Volgens zijn broer was de kleine Jack als jongetje in Nederlands-Indië al een rekenwonder met een fenomenaal geheugen die bij een wandeling feilloos alle straatnummers uit zijn hoofd kon optellen. De 26-jarige getaltheoreticus werd in 1959 in Eindhoven benoemd tot hoogleraar wiskunde. Sportfanaat Van Lint gold op dat moment in het land als de jongste hoogleraar en zijn benoeming leidde tot krantenkoppen als ‘Jongste hoogleraar voetballiefhebber’. Van Lint zette zich energiek in voor het wiskunde-onderwijs. Met zijn collega prof.dr. [[Ackermans S.T.M. | S.T.M. Ackermans]] publiceerde hij ‘Algebra en analyse’, het wiskundig fundament onder de opleiding van generaties Eindhovense ingenieurs. In het midden van de jaren zestig veranderde Van Lint van onderzoeksonderwerp en ontwikkelde hij zich tot een gerespecteerd expert in de discrete wiskunde, de leer van de structuren op eindige verzamelingen. Om zich in dit onderwerp te verdiepen, verbleef hij in 1966 acht maanden in de beroemde Bell Laboratories in Murray Hill, New Jersey. De discrete wiskunde zou onder andere worden toegepast in coderingstheorie. Van Lint werd adviseur van het Philips Natuurkundig Laboratorium (Natlab), waar zijn werk op het gebied van foutenverbeterende codes toepassing vond in het ontwerp voor de compact disc. Van 1972 tot 1982 was hij adviseur van het Mathematisch Centrum in Amsterdam, waar hij de wetenschappelijke vader werd van een getalenteerde groep discreet wiskundigen. In 1972 werd hij benoemd tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Van Lint ontpopte zich in de loop van zijn carrière ook als bestuurder. Zo was hij van 1 augustus 1989 tot 31 januari 1991 decaan van de faculteit Wiskunde en Informatica en volgde hij in februari 1991 prof.ir. M. Tels

Prof.dr. J.H. (Jack) van Lint (*1932 - †2004) was de tiende rector magnificus van de TU/e. Volgens zijn broer was de kleine Jack als jongetje in Nederlands-Indië al een rekenwonder met een fenomenaal geheugen die bij een wandeling feilloos alle straatnummers uit zijn hoofd kon optellen. De 26-jarige getaltheoreticus werd in 1959 in Eindhoven benoemd tot hoogleraar wiskunde. Sportfanaat Van Lint gold op dat moment in het land als de jongste hoogleraar en zijn benoeming leidde tot krantenkoppen als ‘Jongste hoogleraar voetballiefhebber’. Van Lint zette zich energiek in voor het wiskunde-onderwijs. Met zijn collega prof.dr. [[Ackermans S.T.M. | S.T.M. Ackermans]] publiceerde hij ‘Algebra en analyse’, het wiskundig fundament onder de opleiding van generaties Eindhovense ingenieurs. In het midden van de jaren zestig veranderde Van Lint van onderzoeksonderwerp en ontwikkelde hij zich tot een gerespecteerd expert in de discrete wiskunde, de leer van de structuren op eindige verzamelingen. Om zich in dit onderwerp te verdiepen, verbleef hij in 1966 acht maanden in de beroemde Bell Laboratories in Murray Hill, New Jersey. De discrete wiskunde zou onder andere worden toegepast in coderingstheorie. Van Lint werd adviseur van het Philips Natuurkundig Laboratorium (Natlab), waar zijn werk op het gebied van foutenverbeterende codes toepassing vond in het ontwerp voor de compact disc. Van 1972 tot 1982 was hij adviseur van het Mathematisch Centrum in Amsterdam, waar hij de wetenschappelijke vader werd van een getalenteerde groep discreet wiskundigen. In 1972 werd hij benoemd tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Van Lint ontpopte zich in de loop van zijn carrière ook als bestuurder. Zo was hij van 1 augustus 1989 tot 31 januari 1991 decaan van de faculteit Wiskunde en Informatica en volgde hij in februari 1991 prof.ir. M. Tels

op als rector magnificus. In die functie gaf hij belangrijke impulsen aan de samenwerking tussen de Universiteit en het bedrijfsleven. Na zijn rectoraat werd hij in september 1996 directeur van het Stan Ackermans Instituut. Zijn betrokkenheid bij de Eindhovense studentensport was groot. In het Studentensportcentrum wordt nog steeds aan het eind van het jaar de Van Lint Sportweek georganiseerd. Hij maakte 33 jaar (en vier maanden, zoals hij zelf voorrekende) deel uit van de sectie Sport van de Stichting Studentenvoorzieningen Eindhoven. Tijdens zijn rectoraat zette hij het sein op groen voor de bouw van het TU/e-zwembad. Van Lint was een kosmopoliet. Hij ontving eredoctoraten van de Technische Universiteit Bucharest, de Universiteit van Bergen, de Universiteit van Gent en de Xi ’An Jiao Tong Universiteit. In 2003 blikte Van Lint terug op zijn loopbaan.

op als rector magnificus. In die functie gaf hij belangrijke impulsen aan de samenwerking tussen de Universiteit en het bedrijfsleven. Na zijn rectoraat werd hij in september 1996 directeur van het Stan Ackermans Instituut. Zijn betrokkenheid bij de Eindhovense studentensport was groot. In het Studentensportcentrum wordt nog steeds aan het eind van het jaar de Van Lint Sportweek georganiseerd. Hij maakte 33 jaar (en vier maanden, zoals hij zelf voorrekende) deel uit van de sectie Sport van de Stichting Studentenvoorzieningen Eindhoven. Tijdens zijn rectoraat zette hij het sein op groen voor de bouw van het TU/e-zwembad. Van Lint was een kosmopoliet. Hij ontving eredoctoraten van de Technische Universiteit Bucharest, de Universiteit van Bergen, de Universiteit van Gent en de Xi ’An Jiao Tong Universiteit. In 2003 blikte Van Lint terug op zijn loopbaan.