Puintuin

In 1972 raakt G.J. Slothouber, lector aan de afdeling der Bouwkunde, onder de indruk van het werk van de ecologische tuininrichter Louis le Roy uit Friesland. Deze voormalige tekenleraar* aan het Openbaar Lyceum in Heerenveen krijgt in het najaar van 1972 een gastdocentschap in de praktische landschapsecologie. Het wordt het begin van een roemrucht project dat jarenlang letterlijk veel stof doet opwaaien. Met de Bouwtechnische Dienst (BTD) wordt afgesproken dat het beheer van een stuk terrein rond het Paviljoen, ter hoogte van de plek waar nu het PABO-gebouw staat, als experimentele ruimte door de afdeling der Bouwkunde wordt overgenomen. Een groep enthousiaste studenten, waaronder [[Körmeling J. | John Körmeling]], Bert Staal, Jos Bosman en Martien Jansen gaat onder leiding van Le Roy aan de slag om een bijzondere tuin in te richten. Een tuin vol puin. Vanaf het begin is de puintuin een steen des aanstoots voor de BTD. Het zijn nu eenmaal de jaren zeventig, dus willen de studenten graag de discussie aangaan met vertegenwoordigers van het establishment. Bedrijfsingenieur ir. R. de Groot en de chef van de cultuurtechnische vakgroep, L.J. van Kronenburg, worden uitgenodigd voor een gesprek. Om de geesten wat te masseren vraagt Le Roy aan de studenten en de medewerkers om hun gedachten over puin op papier te zetten. Dat levert confronterende ontboezemingen op van twee werelden die elkaar niet echt raken:

In 1972 raakt G.J. Slothouber, lector aan de afdeling der Bouwkunde, onder de indruk van het werk van de ecologische tuininrichter Louis le Roy uit Friesland. Deze voormalige tekenleraar* aan het Openbaar Lyceum in Heerenveen krijgt in het najaar van 1972 een gastdocentschap in de praktische landschapsecologie. Het wordt het begin van een roemrucht project dat jarenlang letterlijk veel stof doet opwaaien. Met de Bouwtechnische Dienst (BTD) wordt afgesproken dat het beheer van een stuk terrein rond het Paviljoen, ter hoogte van de plek waar nu het PABO-gebouw staat, als experimentele ruimte door de afdeling der Bouwkunde wordt overgenomen. Een groep enthousiaste studenten, waaronder [[Körmeling J. | John Körmeling]], Bert Staal, Jos Bosman en Martien Jansen gaat onder leiding van Le Roy aan de slag om een bijzondere tuin in te richten. Een tuin vol puin. Vanaf het begin is de puintuin een steen des aanstoots voor de BTD. Het zijn nu eenmaal de jaren zeventig, dus willen de studenten graag de discussie aangaan met vertegenwoordigers van het establishment. Bedrijfsingenieur ir. R. de Groot en de chef van de cultuurtechnische vakgroep, L.J. van Kronenburg, worden uitgenodigd voor een gesprek. Om de geesten wat te masseren vraagt Le Roy aan de studenten en de medewerkers om hun gedachten over puin op papier te zetten. Dat levert confronterende ontboezemingen op van twee werelden die elkaar niet echt raken: