Michielsen A.

De AOR heeft zijn deuren moeten sluiten omdat er een andere generatie studenten is opgegroeid. In de horeca merk ik die veranderingen. Het moet altijd feest zijn, en dan liefst een beetje oppervlakkig. Dat gaat ten koste van de contacten. Studenten zijn wel veel modebewuster en misschien wel wat socialer geworden. Vroeger kwam er in de AOR een generatie die veel met muziek bezig was. In de jaren negentig was de AOR op zijn top, met bier voor één gulden en een enorme drukte. Uit die tijd dateren ook de beschilderde biertanks met koeiennamen in de kelders. Het allereerste cultureel festival Virus is door studenten georganiseerd vanuit de AOR. In die jaren hadden studenten een heel andere kijk op cultuur. Nu krijgt het bestuur niet genoeg vrijwilligers om het festival te organiseren. De verzakelijking en vercommercialisering in het leven vind ik jammer. Natuurlijk heb ik in al die jaren wel eens dingen zien gebeuren op feesten waar je als goed horecavrouw je mond over dichthoudt. Tot voor een paar jaar bestond er nog de Senaatslunch voor hoogleraren. Het was traditie dat er een aperitiefje werd aangeboden. Later is die opzet veranderd. Ik moet nog lachen als ik aan de beteuterde gezichten denk van de vaste bezoekers die merkten dat het aperitief was geschrapt. Een jaar of vijftien geleden hadden we een voorzitter van het CvB die altijd goed op de tap lette bij recepties en intreeredes. “Juanita”, zo noemde hij me, “drie en niet meer.” Had hij zijn derde pilsje gehad, dan moest de tap dicht, of er nou een lange rij stond of niet. Het mocht niet te duur worden. Zijn opvolger had daar minder problemen mee.”

De AOR heeft zijn deuren moeten sluiten omdat er een andere generatie studenten is opgegroeid. In de horeca merk ik die veranderingen. Het moet altijd feest zijn, en dan liefst een beetje oppervlakkig. Dat gaat ten koste van de contacten. Studenten zijn wel veel modebewuster en misschien wel wat socialer geworden. Vroeger kwam er in de AOR een generatie die veel met muziek bezig was. In de jaren negentig was de AOR op zijn top, met bier voor één gulden en een enorme drukte. Uit die tijd dateren ook de beschilderde biertanks met koeiennamen in de kelders. Het allereerste cultureel festival Virus is door studenten georganiseerd vanuit de AOR. In die jaren hadden studenten een heel andere kijk op cultuur. Nu krijgt het bestuur niet genoeg vrijwilligers om het festival te organiseren. De verzakelijking en vercommercialisering in het leven vind ik jammer. Natuurlijk heb ik in al die jaren wel eens dingen zien gebeuren op feesten waar je als goed horecavrouw je mond over dichthoudt. Tot voor een paar jaar bestond er nog de Senaatslunch voor hoogleraren. Het was traditie dat er een aperitiefje werd aangeboden. Later is die opzet veranderd. Ik moet nog lachen als ik aan de beteuterde gezichten denk van de vaste bezoekers die merkten dat het aperitief was geschrapt. Een jaar of vijftien geleden hadden we een voorzitter van het CvB die altijd goed op de tap lette bij recepties en intreeredes. “Juanita”, zo noemde hij me, “drie en niet meer.” Had hij zijn derde pilsje gehad, dan moest de tap dicht, of er nou een lange rij stond of niet. Het mocht niet te duur worden. Zijn opvolger had daar minder problemen mee.”