Wittermans J.E.B.

Ir. J.E.B. (Hans) Wittermans (*1929) groeide op in Nederlands-Indië, studeerde na de oorlog in Delft civiele techniek en ging in 1955 bij ir. '''S.J. van Embden''' , de architect van de THEgebouwen, werken. Wittermans nam in 1994 afscheid als directeur en voorzitter van het dagelijks bestuur van Architectenbureau OD205 (Oude Delft 205), het bureau dat Van Embden oprichtte.

Ik heb meegewerkt aan het vervaardigen van een contactenschema voor de THEgebouwen, dat Van Embden bij zijn presentaties gebruikte. In het vak utiliteitsbouw in Delft had ik geleerd hoe je een dergelijk schema moest opzetten. Je legde de mensen een enquête voor waarin ze de contacten die ze hadden met andere afdelingen moesten waarderen met een cijfer. De belangrijkste contacten rolden daar dan uit en die kon je in een matrix weergeven. De THE is aanvankelijk ontworpen voor ongeveer duizend studenten. Dat aantal was goed onder te brengen in het Hoofdgebouw, in de W-Hal en in de collegezalen. Maar de eerstejaars aanmeldingen in 1957 overtroffen al meteen de ramingen met een factor twee! Het ontwerp was ook gebaseerd op de aanname dat je per student tien vierkante meter nodig had. Later bleek twintig vierkante meter een juister uitgangspunt te zijn. Die twee factoren zorgden er voor dat in het volgende fase alles een factor vier groter moest worden. Van het begin af aan had Van Embden er op gehamerd dat we nooit zouden mogen vastlopen binnen de weliswaar grote, maar toch beperkte ruimte van het terrein, dat immers ingesloten lag in de stad. “Als je ergens vastloopt, is al je kapitaal weggegooid”, vond hij. We moesten zuinig zijn met de ruimte en dus hoog bouwen. Daar doet de Universiteit nog steeds haar voordeel mee, want in de loop van vijftig jaar is er genoeg ruimte over gebleven om uit te breiden. Het Eindhovense universiteitscomplex heeft een geconcentreerde, zakelijke ‘hier wordt gewerkt’ uitstraling. Delft oogt meer als een verzameling zelfstandige faculteiten die als bastions aan een centrale weg liggen. Ik ben nauw betrokken geweest bij het ontwerp en bouwen van de Twentse campus. Daar bouwden we zo min mogelijk hoog, om het landelijke karakter van Drienerloo intact te laten. Het terrein heeft daardoor iets gemoedelijks en de uitstraling van een sanatorium in de bossen. Aardig detail: terwijl een deel van de THE-staf in de begintijd afkomstig was uit Bandung, bestond een deel van de eerste generatie bestuurders van de Technische Hogeschool Twente uit mensen die gerepatrieerd waren uit Nieuw-Guinea.