Stambomen
Uit Tuencyclopedie
(→Nobelprijswinnaars) |
(→Family ties) |
||
Regel 14: | Regel 14: | ||
---- | ---- | ||
- | In sommige families stroomt hoogleraarsbloed door de aderen. Zo was de vader van de fysicus prof.dr. H.H. Brongersma hoogleraar in de biologie in Leiden en was zijn moeder als oceanografe aan dezelfde instelling verbonden. De Amsterdamse hoogleraar in de natuurkunde, R. Sissingh, was een oom van Brongersma. Van de twee zonen van Brongersma die aan de TU/e technische natuurkunde studeerden, is er een hoogleraar aan Stanford University. Prof.dr. [[Michels M.A.J. | M.A.J. Michels]], hoogleraar polymeerfysica in Eindhoven, is een zoon van de fysicus prof.dr. A.M.J.F. Michels die directeur was van het Van der Waalslaboratorium aan de Universiteit van Amsterdam. Ook zijn moeder was gepromoveerd in de fysica. De vader van de Eindhovense wiskundehoogleraar prof.dr. [[Peletier M.A. | M.A. (Mark) Peletier]], L.A. Peletier, promoveerde in 1967 in Eindhoven bij prof.dr. L.J.F. Broer en werd later hoogleraar aan de universiteit van Sussex, de TH Delft en de Rijksuniversiteit Leiden. In het geval van de familie Peletier zijn de lijnen van het fysieke en het wetenschappelijk vaderschap op een wonderlijke wijze verstrengeld geraakt: L.A. Peletier was in Leiden de promotor van C.J. van Duijn, de | + | In sommige families stroomt hoogleraarsbloed door de aderen. Zo was de vader van de fysicus prof.dr. H.H. Brongersma hoogleraar in de biologie in Leiden en was zijn moeder als oceanografe aan dezelfde instelling verbonden. De Amsterdamse hoogleraar in de natuurkunde, R. Sissingh, was een oom van Brongersma. Van de twee zonen van Brongersma die aan de TU/e technische natuurkunde studeerden, is er een hoogleraar aan Stanford University. Prof.dr. [[Michels M.A.J. | M.A.J. Michels]], hoogleraar polymeerfysica in Eindhoven, is een zoon van de fysicus prof.dr. A.M.J.F. Michels die directeur was van het Van der Waalslaboratorium aan de Universiteit van Amsterdam. Ook zijn moeder was gepromoveerd in de fysica. De vader van de Eindhovense wiskundehoogleraar prof.dr. [[Peletier M.A. | M.A. (Mark) Peletier]], L.A. Peletier, promoveerde in 1967 in Eindhoven bij prof.dr. L.J.F. Broer en werd later hoogleraar aan de universiteit van Sussex, de TH Delft en de Rijksuniversiteit Leiden. In het geval van de familie Peletier zijn de lijnen van het fysieke en het wetenschappelijk vaderschap op een wonderlijke wijze verstrengeld geraakt: L.A. Peletier was in Leiden de promotor van C.J. van Duijn, hoogleraar aan en van 2005-2014 rector-magnificus van de TU/e. Van Duijn was op zijn beurt weer de promotor van Mark Peletier. [[Wiskunde]] In mathematische kringen is het Erdösgetal onderdeel van de folkore. Dit getal duidt op verwantschap die is ontstaan door wetenschappelijke samenwerking. De beroemde wiskundige P. Erdös publiceerde samen met ruim vijfhonderd mathematici honderden artikelen. Deze co-ateurs publiceerden op hun beurt ook weer met anderen. Ooit is iemand begonnen met het toekennen van getallen om de ''samenwerkingsafstand ''tot Erdös in beeld te brengen. Erdös zelf kreeg het getal nul toegewezen, co-auteurs het getal één en co-auteurs van co-auteurs het getal twee, enzovoort. De Eindhovense wiskundigen [[Bruijn N.G. de | N.G. de Bruijn]] en [[Lint J.H. van | J.H. van Lint]] die respectievelijk zes en twee artikelen met Erdös publiceerden, scoren dus hoog in de rangorde. |
- | + | ||
=== Netwerken === | === Netwerken === |