Krishna Prasad K.

Rond diezelfde tijd was gepensioneerd medewerker J. Overhaart van de vakgroep Aangepaste Technologie (afdeling der Technische Bedrijfskunde) bezig met een eigen project. Hij had een oud Amerikaans ontwerp voor een simpele kachel uit 1800 gecombineerd met zijn ervaringen in de Hongerwinter en ontwierp een nieuw rookvrij familiefornuis bestemd voor de ontwikkelingslanden. Door middel van het reguleren van trek kon er op een soort plattebuiskacheltje gekookt worden. Volgens Overhaart kon het kacheltje van materialen als oliedrums, autowrakken of petroleumblikken gemaakt worden. Als brandstof kon van alles dienen: bamboe, hout, boomschors of koemest. In 1978 bleek dr. E. Fergusson van het Philips Natuurkundig Laboratorium geïnteresseerd in het THE-kooktoestel. Hij maakte deel uit van een groep die met geld van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking onderzoek deed naar energieproblemen in de Sahellanden. Fergusson nam contact op met Krishna Prasad, die intussen de projectcoördinatie van De Vries had overnomen. Uit de literatuur bleek dat de energie-efficiëntie van bestaande kooktoestellen tussen de drie en tien procent lag. Als natuurkundige vond Fergusson het vreemd dat er een factor drie verschil bestond en Krishna Prasad startte een onderzoek naar kooktoestellen. Hij onderzocht ook het THE-ontwerp van Overhaart. “Onder laboratoriumcondities vonden we een efficiëntie van achttien procent. Maar we kwamen tot de conclusie dat het bij kooktoestellen daar niet alleen om ging.” De groep schreef een projectvoorstel en kreeg van 1980 tot 1987 subsidie om het onderzoek te verdiepen. In die periode werd een groot aantal ontwerpen voor ''cookstoves ''onderzocht en herontworpen. “Ons belangrijkste uitgangspunt was dat er nogal veel verschil zat tussen de gebruikers van ''woodstove ''ovens. De meeste gebruikers verzamelen brandstof in plaats van het te kopen. Bovendien gebruiken ze verschillende soorten brandstof, zoals hout of koemest, in verschillende seizoenen. En er worden heel verschillende soorten voedsel bereid op die kacheltjes. We kwamen tot de conclusie dat het onmogelijk was om tot één ontwerp voor een kachel te komen.”

Rond diezelfde tijd was gepensioneerd medewerker J. Overhaart van de vakgroep Aangepaste Technologie (afdeling der Technische Bedrijfskunde) bezig met een eigen project. Hij had een oud Amerikaans ontwerp voor een simpele kachel uit 1800 gecombineerd met zijn ervaringen in de Hongerwinter en ontwierp een nieuw rookvrij familiefornuis bestemd voor de ontwikkelingslanden. Door middel van het reguleren van trek kon er op een soort plattebuiskacheltje gekookt worden. Volgens Overhaart kon het kacheltje van materialen als oliedrums, autowrakken of petroleumblikken gemaakt worden. Als brandstof kon van alles dienen: bamboe, hout, boomschors of koemest. In 1978 bleek dr. E. Fergusson van het Philips Natuurkundig Laboratorium geïnteresseerd in het THE-kooktoestel. Hij maakte deel uit van een groep die met geld van het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking onderzoek deed naar energieproblemen in de Sahellanden. Fergusson nam contact op met Krishna Prasad, die intussen de projectcoördinatie van De Vries had overnomen. Uit de literatuur bleek dat de energie-efficiëntie van bestaande kooktoestellen tussen de drie en tien procent lag. Als natuurkundige vond Fergusson het vreemd dat er een factor drie verschil bestond en Krishna Prasad startte een onderzoek naar kooktoestellen. Hij onderzocht ook het THE-ontwerp van Overhaart. “Onder laboratoriumcondities vonden we een efficiëntie van achttien procent. Maar we kwamen tot de conclusie dat het bij kooktoestellen daar niet alleen om ging.” De groep schreef een projectvoorstel en kreeg van 1980 tot 1987 subsidie om het onderzoek te verdiepen. In die periode werd een groot aantal ontwerpen voor ''cookstoves ''onderzocht en herontworpen. “Ons belangrijkste uitgangspunt was dat er nogal veel verschil zat tussen de gebruikers van ''woodstove ''ovens. De meeste gebruikers verzamelen brandstof in plaats van het te kopen. Bovendien gebruiken ze verschillende soorten brandstof, zoals hout of koemest, in verschillende seizoenen. En er worden heel verschillende soorten voedsel bereid op die kacheltjes. We kwamen tot de conclusie dat het onmogelijk was om tot één ontwerp voor een kachel te komen.”

=== Wereldbank ===

=== Wereldbank ===