Dorgelo H.B.

 

Wanneer kort na de oorlog de eerste plannen worden voorbereid voor de oprichting van een tweede TH en het land zich richt op de wederopbouw, is Dorgelo nog steeds hoogleraar in Delft. Mannen als Gilles Holst, inmiddels gepensioneerd bij Philips en aangetreden als president-curator van de TH Delft, en Frits Philips maken deel uit van een aantal van de (zestien!) commissies die hierover moeten adviseren. “Mijn vader is pas nadat de laatste voorbereidingscommissie-s’Jacob haar werk had gedaan, gepolst voor Eindhoven. Ik kan me nog herinneren hoe blij hij thuiskwam, nadat hij door minister van Onderwijs mr.J.M.L.Th. Cals gevraagd was als rector magnificus. Dat was voor hem een bevestiging van zijn rehabilitatie. Hij voelde dat hij weer gewaardeerd werd”, weet zijn zoon Herman. In juni 1956 verhuist het gezin naar Eindhoven en begint de laatste fase in de loopbaan van Dorgelo.  

Wanneer Dorgelo in de nacht van 5 op 6 maart 1961 volkomen onverwacht (behalve voor een heel kleine kring van intimi) na een ernstige ziekte overlijdt, is de verslagenheid groot in de jonge THEgemeenschap. Zijn begrafenis wordt de eerste grote rouwplechtigheid aan de THE. Prof.dr. K. Posthumus, de secretaris van de Senaat, volgt hem op. Prof.ir. A. Heetman herinnert zich Dorgelo als een man die een kalme, besliste en idealistische indruk maakte: “Je kwam onder de indruk van zijn objectieve, wegende manier van doen. Je proefde zijn innerlijke kracht. Dat is natuurlijk een uitstraling die veel waardevoller is dan de uiterlijkheden die vandaag de dag onder invloed van de televisie zo’n grote rol spelen. Maar idealisme is niet altijd houdbaar.” Op 1 september 1961 ontvangt mevrouw H. Dorgelo-Plomp het portret dat de Eindhovense schilder Peer van den Molengraft van de eerste rector maakte. De gemeente Eindhoven vernoemt in 1964 de verkeersader naast het TU/eterrein naar Dorgelo.