Ackermans S.T.M.

Ackermans gaat na zijn middelbare schoolopleiding aan het Amsterdamse Ignatiuscollege in 1954 wiskunde studeren aan de Universiteit van Amsterdam en doet zijn doctoraal examen bij prof.dr. N.G. de Bruijn. Hij komt in 1961 naar Eindhoven, waar hij zijn loopbaan als wetenschappelijk ambtenaar begint. De Bruijn is daar inmiddels tot hoogleraar benoemd en wordt zijn promotor. “Ackermans”, zo schrijft [[prof.dr.ir. J. de Graaf]] in 1995, “viel al spoedig op door zijn buitengewone onderwijskundige kwaliteiten. Speciaal de meer dan gemiddeld goede resultaten van studenten uit zijn instructiegroepen trokken sterk de aandacht.” Secretaris van de TU/e ir. H.P.J.M. Roumen is een van de jongerejaars die Ackermans als docent leerden kennen. “Ik kreeg in 1964 wiskundeinstructies van hem. Hij was echt een bevlogen docent.” Studenten vinden hem niet alleen een goede docent, maar zijn ook onder de indruk van zijn persoonlijke betrokkenheid en zijn eruditie. In 1964 promoveert Ackermans en wordt hij benoemd tot lector. Hij krijgt een belangrijke rol bij het reorganiseren van het service-onderwijs in de wiskunde aan de jongerejaars studenten van alle opleidingen. Later is hij vooral betrokken bij de opleiding tot wiskundig ingenieur. Gedurende het academisch jaar 1967- 1968 is hij verbonden aan de University of California in Los Angeles. Samen met zijn collega prof.dr. J.H. van Lint schrijft hij het leerboek '' Algebra en analyse, ''dat de vijf collegevakken uit de eerste twee jaar bevat. Vele generaties wiskundig ingenieurs leggen hiermee het fundament onder hun mathematische kennis. “Toen de opleiding later vierjarig werd, bleek A&A te veel van het goede”, herinnert Van Lint zich in 1999 met weemoed. In 1972 wordt Ackermans benoemd tot hoogleraar en daarna begeleidt hij afstudeerders en promovendi bij hun onderzoek op het grensgebied tussen algebra en functionaalanalyse. “Door zijn innemende persoonlijkheid en charisma wist hij studenten en medewerkers te binden en sterk aan zich te verplichten. Deze binding was vaak zo sterk dat de studenten spontaan en uit innerlijke gedrevenheid hard gingen werken. Contact hebben met Stan Ackermans liet niemand onberoerd”, aldus oudcollega De Graaf.