Molengraft Peer van den

Aan de muren van de drie vergaderzalen in het gebouw Traverse hangen de enige geschilderde portretten die ooit in opdracht voor de Universiteit werden gemaakt. Ze hadden het begin moeten worden van een portrettengalerij van bestuurders en rectoren, maar de teller bleef rond 1960 steken bij zes. Ze zijn allemaal van de hand van de Eindhovense schilder Peer van den Molengraft (*1922). Het ''Pieter Scheen lexicon ''voor de schilderkunst vat het intrigerende leven van de inmiddels 84-jarige kunstenaar bondig samen: ‘Woonde en werkte in Eindhoven, Amsterdam, Parijs, Algiers, New York, Beirut. Leerling van de École Nationale Supérieure des Beaux Arts. Belangrijk portretschilder. Heeft ook bloemen en landschappen gemaakt. Schilderde portretten van staatshoofden Vincent Auriol, (president van Frankrijk), koningin Juliana, koning Faisal, koning Hussein van Jordanië, keizer Haile Selassie en president Bourguiba. De hofschilder van de 20e eeuw. Een leven vol contrasten.’ Van den Molengraft werd in Woensel geboren, op een steenworp afstand van wat later het TU/e-terrein zou worden. Hij maakte tot nu toe naar eigen schatting zo’n zesduizend portretten, waaronder veel in opdracht van de N.V. Philips. Portretten schilderen met als enig doel om ze goed gelijkend te maken, vindt de schilder helemaal niks. “Je voegt niets toe. Ik heb in mijn leven erg veel geoefend, gewoon om de vaardigheid te krijgen. Ik wil niet alleen een portret maken, het moet een schilderij zijn. Ik vind het absoluut nodig dat ik ook landschappen en andere doeken maak. Wie louter portretten schildert, loopt vaak het risico dat ze stereotype, ongeëmotioneerd worden. Oninteressant, warm noch koud. De verftaal moet vindingrijk zijn. Daarmee worden portretten geladen met emotie.”

Aan de muren van de drie vergaderzalen in het gebouw Traverse hangen de enige geschilderde portretten die ooit in opdracht voor de Universiteit werden gemaakt. Ze hadden het begin moeten worden van een portrettengalerij van bestuurders en rectoren, maar de teller bleef rond 1960 steken bij zes. Ze zijn allemaal van de hand van de Eindhovense schilder Peer van den Molengraft (*1922). Het ''Pieter Scheen lexicon ''voor de schilderkunst vat het intrigerende leven van de inmiddels 84-jarige kunstenaar bondig samen: ‘Woonde en werkte in Eindhoven, Amsterdam, Parijs, Algiers, New York, Beirut. Leerling van de École Nationale Supérieure des Beaux Arts. Belangrijk portretschilder. Heeft ook bloemen en landschappen gemaakt. Schilderde portretten van staatshoofden Vincent Auriol, (president van Frankrijk), koningin Juliana, koning Faisal, koning Hussein van Jordanië, keizer Haile Selassie en president Bourguiba. De hofschilder van de 20e eeuw. Een leven vol contrasten.’ Van den Molengraft werd in Woensel geboren, op een steenworp afstand van wat later het TU/e-terrein zou worden. Hij maakte tot nu toe naar eigen schatting zo’n zesduizend portretten, waaronder veel in opdracht van de N.V. Philips. Portretten schilderen met als enig doel om ze goed gelijkend te maken, vindt de schilder helemaal niks. “Je voegt niets toe. Ik heb in mijn leven erg veel geoefend, gewoon om de vaardigheid te krijgen. Ik wil niet alleen een portret maken, het moet een schilderij zijn. Ik vind het absoluut nodig dat ik ook landschappen en andere doeken maak. Wie louter portretten schildert, loopt vaak het risico dat ze stereotype, ongeëmotioneerd worden. Oninteressant, warm noch koud. De verftaal moet vindingrijk zijn. Daarmee worden portretten geladen met emotie.”