Auditorium

Op een grauwe novemberdag in november 1994 kwamen donkere rookwolken uit het dak van het Auditorium. Naar het zich in het begin liet aanzien geen grote, uitslaande brand. Maar al snel werd duidelijk dat hier sprake was van wat in [[brandweer]]jargon een technische brand heet. Het vuur verspreidde zich via de kurken bekleding van het grote luchtafvoersysteem en omdat de enorme luchtverversingsinstallatie niet meteen werd uitgeschakeld, zoog het gebouw zich snel vol met een dikke laag roet. De verwoestende werking van de fijne roetdeeltjes bleek funest. Van het orgel tot de kantoren van Studium Generale: alles zat onder. Bovendien waren door de hitte alle leidingen en installaties die in het beton waren ingebouwd, gesmolten dan wel verbrand. Een ''salvageteam ''van Philips kon uit de Senaatszaal nog een aantal portretten van bestuurders en rectoren redden. Het toeval wilde dat de minister van Onderwijs besloten had om met ingang van 1995 de Nederlandse universiteiten een cadeau te geven: alle gebouwen zouden vanaf dan eigendom worden van de instellingen. Deze sigaar uit eigen doos ging helaas niet gepaard met een aanvullend budget voor het noodzakelijk herstellen van achterstallig onderhoud. De brand viel gelukkig nog net binnen de termijn dat het ministerie de verantwoordelijkheid droeg voor de gebouwen. In overleg met topambtenaren lukte het drs. H.J. ter Heege, voorzitter van het [[College van Bestuur]], om afspraken te maken over een rigoureuze operatie die de brandschade moest herstellen en die het gebouw zou klaarstomen voor de 21e eeuw.

Op een grauwe novemberdag in november 1994 kwamen donkere rookwolken uit het dak van het Auditorium. Naar het zich in het begin liet aanzien geen grote, uitslaande brand. Maar al snel werd duidelijk dat hier sprake was van wat in [[brandweer]]jargon een technische brand heet. Het vuur verspreidde zich via de kurken bekleding van het grote luchtafvoersysteem en omdat de enorme luchtverversingsinstallatie niet meteen werd uitgeschakeld, zoog het gebouw zich snel vol met een dikke laag roet. De verwoestende werking van de fijne roetdeeltjes bleek funest. Van het orgel tot de kantoren van Studium Generale: alles zat onder. Bovendien waren door de hitte alle leidingen en installaties die in het beton waren ingebouwd, gesmolten dan wel verbrand. Een ''salvageteam ''van Philips kon uit de Senaatszaal nog een aantal portretten van bestuurders en rectoren redden. Het toeval wilde dat de minister van Onderwijs besloten had om met ingang van 1995 de Nederlandse universiteiten een cadeau te geven: alle gebouwen zouden vanaf dan eigendom worden van de instellingen. Deze sigaar uit eigen doos ging helaas niet gepaard met een aanvullend budget voor het noodzakelijk herstellen van achterstallig onderhoud. De brand viel gelukkig nog net binnen de termijn dat het ministerie de verantwoordelijkheid droeg voor de gebouwen. In overleg met topambtenaren lukte het drs. H.J. ter Heege, voorzitter van het [[College van Bestuur]], om afspraken te maken over een rigoureuze operatie die de brandschade moest herstellen en die het gebouw zou klaarstomen voor de 21e eeuw.

=== Verbouwing ===

=== Verbouwing ===