Heege, H.J. ter

----

----

“Na mijn studie economie in Rotterdam ben ik in 1953 bij Philips gaan werken. Ik begon bij de Hoofdindustriegroep Aanverwante Bedrijven in Eindhoven. Dat was de leverancier van een hele waslijst aan producten als golfkarton, Philite, wolfraamdraad en gassen. Ik heb er een gouden tijd gehad. In 1958 keerde ik terug naar mijn geboortestreek om samen met mijn broer het bedrijf van mijn vader voort te zetten. Enschede was destijds nog een textielstad en de firma Ter Heege leverde machines, grondstoffen, garens en kleurstoffen voor de textielindustrie. In de jaren zeventig ging het economisch almaar slechter en verzette ik mijn bakens. In 1976 werd ik door de staatssecretaris van Onderwijs, dr. Ger Klein, benoemd tot voorzitter van het College van Bestuur in Eindhoven. Het voordeel van een eigen staatssecretaris voor het beleidsveld Hoger Onderwijs was de directe bereikbaarheid. Wanneer ik als bestuurder een vraag had, belde hij dezelfde dag nog terug. Ik vond hem een sympathiek mens. Ik heb in mijn periode een aantal bewindslieden meegemaakt. Minister drs. Wim Deetman bleef altijd formeel en tutoyeerde nooit. Toen ik hem na zijn ministerschap weer ontmoette, vroeg hij onverwacht “hoe is het met jou?”. Hij werd een heel ander mens toen hij van die zware last bevrijd was. Met Deetman hadden we overigens weinig contact, omdat zijn directeurgeneraal, dr. Roel in ’t Veld, alles regelde. Deetman was een dankbaar mikpunt voor studentenprotesten. Ik herinner me dat hij de eerste paal zou heien voor het gebouw van de Pedagogisch Technische Hogeschool op ons terrein. Studenten hadden zijn hoofd op die paal getekend. Dus Deetman ramde zichzelf de grond in. Daar kon hij maar zuinigjes om lachen. Toen dr.ir. Jo Ritzen aantrad als minister, verzamelden de universiteitsvoorzitters zich op een zaterdagmorgen in zijn woonplaats Delft voor een kennismaking. Ritzen stak van wal en vertelde wat hij allemaal van plan was. Dat democratische gedoe aan universiteiten zou moeten veranderen. Toen zei een van de voorzitters: ‘Jo, heb je hier al eens met de PvdA-fractie over gesproken?’ Dat had hij nog niet gedaan. Toch niet onbelangrijk voordat hij alles op de kop zou zetten. Ritzen was overigens heel benaderbaar als je hem nodig had. Als TU/ebestuurders hadden we de reputatie dat we ons alleen maar meldden als er echt iets speelde. Dat heeft ons geen windeieren gelegd.  

“Na mijn studie economie in Rotterdam ben ik in 1953 bij Philips gaan werken. Ik begon bij de Hoofdindustriegroep Aanverwante Bedrijven in Eindhoven. Dat was de leverancier van een hele waslijst aan producten als golfkarton, Philite, wolfraamdraad en gassen. Ik heb er een gouden tijd gehad. In 1958 keerde ik terug naar mijn geboortestreek om samen met mijn broer het bedrijf van mijn vader voort te zetten. Enschede was destijds nog een textielstad en de firma Ter Heege leverde machines, grondstoffen, garens en kleurstoffen voor de textielindustrie. In de jaren zeventig ging het economisch almaar slechter en verzette ik mijn bakens. In 1976 werd ik door de staatssecretaris van Onderwijs, dr. Ger Klein, benoemd tot voorzitter van het College van Bestuur in Eindhoven. Het voordeel van een eigen staatssecretaris voor het beleidsveld Hoger Onderwijs was de directe bereikbaarheid. Wanneer ik als bestuurder een vraag had, belde hij dezelfde dag nog terug. Ik vond hem een sympathiek mens. Ik heb in mijn periode een aantal bewindslieden meegemaakt. Minister drs. Wim Deetman bleef altijd formeel en tutoyeerde nooit. Toen ik hem na zijn ministerschap weer ontmoette, vroeg hij onverwacht “hoe is het met jou?”. Hij werd een heel ander mens toen hij van die zware last bevrijd was. Met Deetman hadden we overigens weinig contact, omdat zijn directeurgeneraal, dr. Roel in ’t Veld, alles regelde. Deetman was een dankbaar mikpunt voor studentenprotesten. Ik herinner me dat hij de eerste paal zou heien voor het gebouw van de Pedagogisch Technische Hogeschool op ons terrein. Studenten hadden zijn hoofd op die paal getekend. Dus Deetman ramde zichzelf de grond in. Daar kon hij maar zuinigjes om lachen. Toen dr.ir. Jo Ritzen aantrad als minister, verzamelden de universiteitsvoorzitters zich op een zaterdagmorgen in zijn woonplaats Delft voor een kennismaking. Ritzen stak van wal en vertelde wat hij allemaal van plan was. Dat democratische gedoe aan universiteiten zou moeten veranderen. Toen zei een van de voorzitters: ‘Jo, heb je hier al eens met de PvdA-fractie over gesproken?’ Dat had hij nog niet gedaan. Toch niet onbelangrijk voordat hij alles op de kop zou zetten. Ritzen was overigens heel benaderbaar als je hem nodig had. Als TU/ebestuurders hadden we de reputatie dat we ons alleen maar meldden als er echt iets speelde. Dat heeft ons geen windeieren gelegd.