Roumen H.P.J.M.

Ir. H.P.J.M. (Harry) Roumen (*1947) behaalde aan het Bisschoppelijk College in Roermond zijn HBS-B diploma en vertrok in 1964 als eerstejaarsstudent elektrotechniek naar ''wereldstad ''Eindhoven. Als afstudeerder hield hij zich bezig met paraboolantennes, maar hij koos voor de uitdagingen van de computer en werd medewerker van het Rekencentrum. Als Prins Carnaval, als voorzitter van de Personeelsvereniging en (later) van de Hogeschoolraad leerde hij de TU/e van binnen en van buiten kennen. In de jaren tachtig lonkte het burgemeesterschap van een gemeente, maar hij besloot zijn loopbaan aan de TU/e voort te zetten. Hij werd in 1986 directeur van het Rekencentrum en twee jaar later secretaris van de Universiteit. In die hoedanigheid is hij bekend en gezien bij studenten en medewerkers. Sinds 2005 timmert hij als voorzitter van de Stichting City Dynamiek ook in de stad Eindhoven aan de weg.

Ir. H.P.J.M. (Harry) Roumen (*1947) behaalde aan het Bisschoppelijk College in Roermond zijn HBS-B diploma en vertrok in 1964 als eerstejaarsstudent elektrotechniek naar ''wereldstad ''Eindhoven. Als afstudeerder hield hij zich bezig met paraboolantennes, maar hij koos voor de uitdagingen van de computer en werd medewerker van het Rekencentrum. Als Prins Carnaval, als voorzitter van de Personeelsvereniging en (later) van de Hogeschoolraad leerde hij de TU/e van binnen en van buiten kennen. In de jaren tachtig lonkte het burgemeesterschap van een gemeente, maar hij besloot zijn loopbaan aan de TU/e voort te zetten. Hij werd in 1986 directeur van het Rekencentrum en twee jaar later secretaris van de Universiteit. In die hoedanigheid is hij bekend en gezien bij studenten en medewerkers. Sinds 2005 timmert hij als voorzitter van de Stichting City Dynamiek ook in de stad Eindhoven aan de weg.

   

   

=== Demos ===

=== Demos ===

Ik ben afgestudeerd in de groep van prof. [[Trier van | Van Trier]] op een ontwerp voor een paraboolantenne voor het observatorium in Westerbork. Dr. Jeuken was mijn begeleider. Het was een prachtige tijd. Ik heb een toetervormig instrument ontworpen dat signalen uit het heelal opving. Op de hoogste verdieping van het gebouw E-Hoog hadden we een kamer die aan de binnenzijde met een soort eierdozen was afgeplakt. Daar werden de antennes doorgemeten en stralingsdiagrammen gemaakt. Het werk speelde zich af op het grensgebied tussen wiskunde en elektrotechniek. Ik hield me met de Maxwell-vergelijkingen bezig. Ik wilde na mijn afstuderen in 1970 zo snel mogelijk een baan vinden om niet in dienst te hoeven. Het Rekencentrum in opbouw zocht drie mensen. Ik ben op de directeur, Ben Morselt, afgestapt en heb met hem over die vacatures gesproken. Hij vond dat systeemsoftware iets voor mij was en ik kreeg het advies om langs te gaan bij prof. Dijkstra, die een prominente rol speelde als adviseur. Jaren later heb ik mijn dossier ingezien en daar staat een opmerking van Dijkstra: “Het is een bedeesde jongen maar ik zou hem maar in dienst nemen.” Een dag later had ik de baan te pakken, terwijl ik eerlijk gezegd niet wist wat systeemsoftware was.

Ik ben afgestudeerd in de groep van prof. [[Trier van | Van Trier]] op een ontwerp voor een paraboolantenne voor het observatorium in Westerbork. Dr. Jeuken was mijn begeleider. Het was een prachtige tijd. Ik heb een toetervormig instrument ontworpen dat signalen uit het heelal opving. Op de hoogste verdieping van het gebouw E-Hoog hadden we een kamer die aan de binnenzijde met een soort eierdozen was afgeplakt. Daar werden de antennes doorgemeten en stralingsdiagrammen gemaakt. Het werk speelde zich af op het grensgebied tussen wiskunde en elektrotechniek. Ik hield me met de Maxwell-vergelijkingen bezig. Ik wilde na mijn afstuderen in 1970 zo snel mogelijk een baan vinden om niet in dienst te hoeven. Het Rekencentrum in opbouw zocht drie mensen. Ik ben op de directeur, Ben Morselt, afgestapt en heb met hem over die vacatures gesproken. Hij vond dat systeemsoftware iets voor mij was en ik kreeg het advies om langs te gaan bij prof. Dijkstra, die een prominente rol speelde als adviseur. Jaren later heb ik mijn dossier ingezien en daar staat een opmerking van Dijkstra: “Het is een bedeesde jongen maar ik zou hem maar in dienst nemen.” Een dag later had ik de baan te pakken, terwijl ik eerlijk gezegd niet wist wat systeemsoftware was.

=== Burroughs ===

=== Burroughs ===

Het feit dat ik Prins Carnaval van de TU/e en later voorzitter van de [[Personeelsvereniging]] werd, heeft veel invloed gehad op mijn loopbaan. In 1982 werd ik benaderd met de vraag of ik voorzitter van de Hogeschoolraad wilde worden. De voormalige voorzitters waren na hun afscheid van de HR in een leidinggevende functie terechtgekomen, dus vanuit loopbaanperspectief voelde ik me vereerd. Maar op de inhoud van de functie verkeek ik me aanvankelijk nogal. Ik had me niet gerealiseerd dat ik voortaan bij de vergaderingen van het College van Bestuur aanwezig zou zijn en dat een aantal besluiten niet genomen kon worden zonder mij. Ik raakte in september 1982 overwerkt, heb me door de laatste maanden van het jaar gesleept en ging in het nieuwe jaar voor drie maanden uit de running. Tijdens die drie maanden heb ik veel steun gehad van studentenpsycholoog [[Rogier A. | Anneke Rogier]]. Het was de moeilijkste periode in mijn leven, maar achteraf gezien de meest leerzame. Ik was rond de vijfendertig en was het type workaholic dat nooit geleerd had om nee te zeggen. Ik ben daarna wat harder geworden voor mijn omgeving. In april kwam ik terug en toen ging het crescendo. In de HR kwamen zwaarwegende onderwerpen aan de orde. Toentertijd, onder de Wet Universitaire Bestuurshervorming, vormde de HR samen met het CvB het bestuur van de THE en had dus meer macht dan nu het geval is. Vergaderingen begonnen ’s maandags om vier uur; om kwart voor zes aten we wat in de mensa en om zeven uur gingen we weer verder. Ik herinner me dat ik soms tegen tienen de deuren dichtdeed om te zorgen dat we nog een quorum hielden. Van nature ben ik een man van het compromis. Het waren soms echte veldslagen en het was mijn rol om als buffer op te treden tussen het CvB en de HR.

Het feit dat ik Prins Carnaval van de TU/e en later voorzitter van de [[Personeelsvereniging]] werd, heeft veel invloed gehad op mijn loopbaan. In 1982 werd ik benaderd met de vraag of ik voorzitter van de Hogeschoolraad wilde worden. De voormalige voorzitters waren na hun afscheid van de HR in een leidinggevende functie terechtgekomen, dus vanuit loopbaanperspectief voelde ik me vereerd. Maar op de inhoud van de functie verkeek ik me aanvankelijk nogal. Ik had me niet gerealiseerd dat ik voortaan bij de vergaderingen van het College van Bestuur aanwezig zou zijn en dat een aantal besluiten niet genomen kon worden zonder mij. Ik raakte in september 1982 overwerkt, heb me door de laatste maanden van het jaar gesleept en ging in het nieuwe jaar voor drie maanden uit de running. Tijdens die drie maanden heb ik veel steun gehad van studentenpsycholoog [[Rogier A. | Anneke Rogier]]. Het was de moeilijkste periode in mijn leven, maar achteraf gezien de meest leerzame. Ik was rond de vijfendertig en was het type workaholic dat nooit geleerd had om nee te zeggen. Ik ben daarna wat harder geworden voor mijn omgeving. In april kwam ik terug en toen ging het crescendo. In de HR kwamen zwaarwegende onderwerpen aan de orde. Toentertijd, onder de Wet Universitaire Bestuurshervorming, vormde de HR samen met het CvB het bestuur van de THE en had dus meer macht dan nu het geval is. Vergaderingen begonnen ’s maandags om vier uur; om kwart voor zes aten we wat in de mensa en om zeven uur gingen we weer verder. Ik herinner me dat ik soms tegen tienen de deuren dichtdeed om te zorgen dat we nog een quorum hielden. Van nature ben ik een man van het compromis. Het waren soms echte veldslagen en het was mijn rol om als buffer op te treden tussen het CvB en de HR.

=== Buiten de deur ===

=== Buiten de deur ===