Brontekst bekijken

Door schaalvergroting en bezuinigingen mag de maatschappelijke status van het hoger onderwijs sinds de jaren zeventig weliswaar afgekalfd zijn, bij sommige groepen in de samenleving is het vertrouwen in de alwetendheid van hoogleraren en bijgevolg in de gebundelde denkkracht van de universiteit als geheel nog steeds groot. Daar werken immers uiterst vernuftige lieden dag in dag uit aan het verleggen van de kennisgrenzen. Universiteiten oefenen een welhaast magische aantrekkingskracht uit op vertegenwoordigers van de categorie ''oplossers van het wereldraadsel, ''querulanten en medemensen die geestelijk van de snelweg zijn afgedwaald. Zeker sinds universiteiten (met de THE in een voortrekkersrol) wetenschappelijke transferpunten openden, wordt er regelmatig door deze of gene verwachtingsvol aan de deur geklopt met universele of persoonlijke vragen. Zo herinneren de portiers van het Hoofdgebouw zich nog de man die één keer per jaar kwam binnengewandeld met het luidkeels geuite verzoek of hij ‘de professor’ kon spreken. Want hij had nu na lang nadenken het antwoord op wat onopgeloste problemen in Einsteins relativiteitstheorie gevonden. Na overleg met de Voorlichtingsdienst werd de man dan een kop koffie aangeboden en vervolgens doorgestuurd naar K. Vromans, de uitbater van de '''TH Boekhandel''' die, zo had de ervaring geleerd, een prima eerstelijnsbuffer voor vragen van fysische aard vormde. Na een half uurtje van verhitte unilaterale discussie verliet de bezoeker dan in de regel geheel gekalmeerd het pand.

'''Bewoners van de aarde'''

Al sinds de beginjaren komen er in de postkamer brieven binnen, vaak geadresseerd aan ‘de TU Eindhoven’ ''tout court, ''waarin getroebleerde medemensen hun vragen, problemen of suggesties (of onontwarbare combinaties daarvan) voorleggen. Een opvallend gemeenschappelijk kenmerk van deze brieven is, dat ze meestal met de hand geschreven zijn, waarbij het papier in de volle lengte en breedte wordt benut. Complete dossiers, manuscripten of onleesbare kopieën van krantenartikelen worden niet zelden als bijlage toegevoegd. Een voorbeeld: “Aan de bewoners van de Aarde via T.U. Eindhoven. Welke mensen zijn het belangrijkste in Nederland? De mensen met de meeste haat. Ze weten zich door te zetten. In het eigenbelang. Er is niemand die minister wordt omdat hij de gezondheidszorg in orde wil brengen. Ooit gehoord dat de minister die de bijstand in orde wil maken de minister van de generaals een paar blauwe ogen heeft geslagen? Kinderen onder de vijf krijgen een hersenspoeling waardoor ze geestelijk gestoord raken. Normaal? Met vriendelijke groeten, (x).” Of: “Geachte heer professor, ik behoor tot de 3% intelligentste mensen van de Europese Gemeenschap. Toch kan ik in mijn geboorteland België geen werk vinden. Dit omdat ik geen lange arm heb. In België is het hebben van een lange arm belangrijker dan het hebben van een hoog IQ. Ik ben afkomstig uit de regio Kortrijk, ook genoemd ‘Het Texas van Zuid-West Vlaanderen’. Dat betekent dat men daar Rooms Katholiek moet zijn als men als kaderlid werk wil vinden. In bijlage vindt u mijn curriculum vitae. Ik dank u voor uw aandacht en teken (y).” Omdat het in de meeste gevallen niet meteen duidelijk is wat precies de kwestie is die opgelost moet worden, leidt dit soort brieven vaak een zwervend bestaan, totdat ze op het bureau belanden van een consciëntieuze medewerker die zich genoodzaakt ziet een beleefd en kort briefje te retourneren, waarin onder betuigingen van spijt meegedeeld wordt dat de Universiteit in dezen geen soelaas kan bieden. De wetenschap vermag veel, maar niet alles. Pas achter een steeds wijkende horizon bevindt zich ''The end of science. ''En de oplossing van het wereldraadsel.